مسافر مهتاب

این جا کجاست آسمون جای کیه ، مردمون لک لکای نازنازی گردن و پا درازی کجا می رین عروسی ؟ عروس کیه ؟ هاجره همون که دل می بره با دو تا چشم شهلا گیسو نگو ماشالا دهن داره چو غنچه ابرو داره کمونچه بالای یک گلدسته لک لک خانوم نشسته تخم سفید میزاره جوجه هاشو بر می داره مگه خبر نداره هاجر عروسی داره تاج خروسی داره آینه و شمعدون می برند خورشید خندون می برند ترمه و شال و اطلس نمی دمش به هیچ کس مطربا مزمون می زنند از دل و از جون می زنند تو شهرمون عروسیه مهمونیه و روبوسیه دنبک و طنبور می زنند طبلک و شیپور می زنند دامبول و دیمبول می کنند بشکن و بشکن می زنند عروسیه عروسی ملچ و مولوچ روبوسی مبارک و مبارک دمب ش مسافر مهتاب...

مگه  میشه یه روزایی به اندازه همه زندگیت دلت نگیره مگه میشه دلت هوای آغوش بارانی مادر نکنه  یا تکیه به بازو های بزرگ قوی پدر  مگه میشه در استانه چهل سالگی بر نگردی  و رویا های خودتو ورق نزنی  مگه میشه برای ارزوهای بزرگ و قلب صبور خودت اشک نریزی  مگه میشه  از خدات نپرسی که چرا این همه سر در گمی برای من  و مگه میشه که خدا جوابتو بده

مسافر مهتاب...